Officiële Urker bijeenkomsten lopen als een rode draad door mijn bestaan als verslaggever. Is er ergens iets te vieren of moet er stil gestaan worden bij het een of ander, dan is de pers paraat. Want een winkel die zonder krant geopend is, is eigenlijk nog dicht en een lint is pas écht aan tweeën als de persfotograaf meeknipt. Hebben de officiële Urker bijeenkomsten enig gewicht, dan snort er een tv-camera mee. Omroep Flevoland werkt namelijk in een provincie met schokkend weinig nieuws. En op Urk valt relatief gezien nog het vaakst wat te beleven. De snorrende camera en ik treffen elkaar dus vaak. En dus ben ik dikwijls met 'mijn kop' op tv. Moeder in alle staten, collega's aan je mouw, oudste dochter vol bewondering en ik geërgerd, want op de een of andere manier maakt tv je net wat lomper dan je jezelf voelt. Televisie maakt je tien kilo zwaarder, zeggen ze. Leuk voor actrices die leven van een dieet van bronwater en sigaretten, maar niet voor mij. Vandaar dat ik me meestal camera-onvriendelijk probeer te gedragen bij officiële Urker bijeenkomsten. Staren richting lens of boos kijken of zo geweldig onnozel dat het 'shot' wel móét sneuvelen bij de montage. Helpt niks.
PS
Kijk niet (ik herhaal niet) op de website van Omroep Flevoland en klik dan niet door naar het verhaal over de naturalisatiedag.
