Leuk moment tijdens het Sally Forth-festival van vrijdag. Tijdens het optreden van The Spirit That Guides Us stond ik vooraan, op een meter of twee van gitarist Stefan van Maurik. Zijn vrouw Lydia Wever (net klaar met haar This Beautiful Mess-optreden) meldt zich ook voorin het Hedonpubliek. Het duurt even voordat manlief haar opmerkt; hij gaat nogal op in zijn spel. Maar als hij haar ziet breekt er een brede, verliefde glimlach door op zijn bebaarde tronie. Ik kijk opzij en zie vanaf Lydia's gezicht een dito blik richting podium gaan. Dan kijk ik weer voor me. Recht in de ogen van de gitarist. Een fractie van een seconde. Er spreekt een mengeling uit van onbegrip en verontwaardiging. Wat sta ik naar zijn vrouw te kijken?! Dan gaat hij weer op in zijn riffs. Maar de boodschap is duidelijk. Hij heeft spierballen. En tattoos. Ik geen van beide. En in de auto ligt een gekopieerd cd-tje van zijn andere band, Satellite7. Daar worden muzikanten doorgaans ook niet vriendelijker van. Als het nummer af is klap ik net wat uitbundiger dan normaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten