Bewegend beeld

Halambtenaar

In een donkere kast, ergens in het gemeente- huis van Noordoost- polder, moet ie staan: afgedankt na jaren trouwe dienst. Het Nummertjes- trekapparaat. Rijbewijs. Paspoort. Uittreksel. Steeds maar weer. Van 0 tot 100. Maar onlangs was het plotseling basta. De reden? Een helder ambtelijk moment. Nu mogen mensen bij de balie melden wat ze komen doen, krijgen ze daar een nummertje en mogen ze plaatsnemen tegenover de vier loketten, met daarboven flatscreens met klantnummertjes en balienummertjes. Het staren naar die schermen gebeurt in een onwerkelijke ambiance. Er staan bistrosetjes opgesteld. Op de tafels vaasjes met vrolijke oranje bloemen. In een hoek een tafel met thermoskannen koffie en thee en plastic bekertjes. Mensen komen als zombies de hal binnen, trekken wat in het luchtledige, blijven even wezenloos staan en slaan dan dicht. Op dat moment komt de Halambtenaar (HA) in actie. 'Wat komt u doen?' vraagt hij. En ongeacht het antwoord zegt hij vervolgens: 'Dan mag u zich melden bij de balie voor een nummertje' Echt waar, de man doet niets anders. Toen de HA ook mij bij de balie had afgeleverd en ik net wilde zeggen dat ik aangifte van de geboorte van Michal kwam doen, zette een pittig seniorvrouwtje haar schouder in mijn zij. 'Ik was eerst, dacht ik', zei ze op een toon die geen antwoord duldde. Ik wilde tegenwerpen dat mijn jonge benen vroeger veel eerder bij het trekapparaat waren geweest, maar boog het hoofd.

Dag twee

Poepen, baden, plassen, drinken, huilen, rondkijken, bezoek ontvangen, met papa op stap gaan (drie tellen naar Noëlle's kamer; oostelijker was ze nog nooit geweest), mooi kijken op foto's, mama bezig houden, papa betoveren. Ongelooflijk eigenlijk hoeveel dingen je op de tweede dag van je leven al kan. En dat terwijl je dag en nacht nog niet eens van elkaar kan onderscheiden. Tenminste, die indruk hadden we gisteravond laat toch wel heel erg sterk.

Marretje Grietje Hilde Bakker

Met meer dan gepaste trots presenteren wij u: Marretje Grietje Hilde Bakker. Nadere specificaties: 23-06-07, 4.17 uur, ruim 7 pond, vernoemd naar tante Margriet en peet Hilde. Roepnaam Michal. De bevalling verliep nagenoeg perfect. Nelly's vliezen braken om half twaalf en nog geen vijf uur later had ze deze prachtige baby in haar armen. Zelf ben ik apetrots, erg gelukkig, een beetje ontroerd en erg dankbaar. Kaartje volgt.

Wachten

Hoera een wee dacht Nelly zaterdag. Enthousiast vouwde ze nog wat was op, bracht ze de babykamer in gereedheid en checkte ze of ook de slaapkamer baargereed was. Kinderen wakker gemaakt en op laten halen... En toe werd het stil. Het kind zag van schrik van zijn of haar voornemens af en draaide zich nog eens lekker om. Sindsdien is het echte afwachten in volle hevigheid toegeslagen. En daar is niks aan.