Vroeger mochten mijn broer JW en ik in de vakanties mee naar het werk van mijn vader. Zaten we uren te stempelen, dronken oploskoffie en (toen nog revolutionair) soep uit een zakje. Dan dwaalden we door het immense pand van Hoegen Dijkhof BV en broedde ik stiekem op een plan om 1 miljoen blanco kopieën te maken en die als lege velletjes te verkopen. Toen mij verteld werd dat de blaadjes vooraf in het apparaat geladen moesten worden en dus niet spontaan ontstonden als je op de groene knop duwde, stortte mijn wereld even in. Afgelopen week nam ik Noëlle voor het eerst een middagje mee naar het werk. Ze bewerkte het leesrooster (tot en met december) voor het kerkblad, haalde koffie, deed wat spelletjes en oefende op de correcte uitspraak van het woord stagiaire. Toen er een melding 'Dier in nood' binnenkwam, sprong ze juichend op van haar stoel. Net Jelle, concludeerde de rest van de redactie.
donderdag 24 februari 2011
Leerling-journaliste
Vroeger mochten mijn broer JW en ik in de vakanties mee naar het werk van mijn vader. Zaten we uren te stempelen, dronken oploskoffie en (toen nog revolutionair) soep uit een zakje. Dan dwaalden we door het immense pand van Hoegen Dijkhof BV en broedde ik stiekem op een plan om 1 miljoen blanco kopieën te maken en die als lege velletjes te verkopen. Toen mij verteld werd dat de blaadjes vooraf in het apparaat geladen moesten worden en dus niet spontaan ontstonden als je op de groene knop duwde, stortte mijn wereld even in. Afgelopen week nam ik Noëlle voor het eerst een middagje mee naar het werk. Ze bewerkte het leesrooster (tot en met december) voor het kerkblad, haalde koffie, deed wat spelletjes en oefende op de correcte uitspraak van het woord stagiaire. Toen er een melding 'Dier in nood' binnenkwam, sprong ze juichend op van haar stoel. Net Jelle, concludeerde de rest van de redactie.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten