Fietsseizoen

't Is voorjaar en de zomertijd is ingegaan. Hoogste tijd voor een volgend hoofdstuk in het fietsboek van de familie Bakker. Noëlle kreeg voor haar verjaardag een mooie Gazelle, gekocht bij een Wezeper meneer die juist zijn arm had gebroken met schaatsen (jaja, 6 weken geleden hadden we het nog over de 11-stedentocht). Anne-Grethe promoveerde naar de voor-vorige fiets van Noëlle. Een stoere fiets, eindelijk op haar hoogte en met grotere wielen waarmee je een stuk sneller vooruit komt. Zo dachten wij. Anne-Grethe begroette deze 'upgrade' met oorverdovend gebrul en een vluchtpoging richting Nelly. Met zachte dwang ging ze toch te paard en deden we gisteren een rondje om Nagele heen door het Centerparcsbos (dat is een strook bomen die vanuit de lucht geen naam mag hebben, maar die van binnenuit toch net aanvoelt als een echt bos). Vanavond reden we het stuk weer en was ze los. Bochtjes gingen perfect en het afstappen doet ze nu zonder gilletje. Michal is uiteraard het kind van de rekening, want die kan nu de overstap maken naar een fiets zonder zijwielen. Een wanhopige drenkeling aan een vlot. Moeder is het stopwoord tussen haar paniekerige uithalen door en ik ben boeman en strohalm ineen. Na afloop van de 3 (drie) minuten fietsgewenning van vandaag meldde ze trots dat ze niet één keer gevallen was (ja dûh), zelfs niet toen ik haar (11 nanoseconden lang) losliet. Positief benaderen heet dat.

Rust

Sinds kort mag Anne-Grethe iets langer opblijven. Als haar zusje dan al naar bed wordt gebracht, mag zij nog een half uurtje naar beneden. Het doet wonderen. Na een drukke dag komt ze dan even helemaal tot rust. Zo had ze zich van de week op een avond in een hoek van de kamer geïnstalleerd in een luie stoel en zat ze met eindeloos geduld een boek te lezen. Gisteravond nam ze alle tijd voor een dvd'tje en mocht ik het hoofd op haar schoot leggen om een boekje te lezen. Om de paar minuten streelde ze mijn voorhoofd. Om half acht droeg ik haar naar boven en was ze binnen een paar minuten vertrokken naar dromenland. Voorheen sliep ze zelden voor negenen.

Engeland

Voor het eerst met het gezin naar Engeland: het was een hele belevenis. Het appartement was zeer luxe, de stad Hastings was dat beslist niet. Een vieze stad op zijn retour, die naar de buitenwacht toe angstvallig verzwijgt dat de grootste attractie, de historische pier, is afgebrand. Maar de countryside maakte alles goed. Prachtige heuvels en kliffen zagen we en heerlijk tuttige dorpjes. Verder imposante kastelen, leuke musea en de mysterieuze Long Man (foto). We genoten van cream tea en cheddar en ik kon het natuurlijk niet laten om elke dag minstens één krant te kopen. Tussen The Sun en The Times in heb ik zowat alles gehad. De terugreis liep via Antwerpen, waar de kiem voor ons 12,5-jarig huwelijk ligt en zo was de cirkel weer helemaal rond.