Dit is Tijgertje. Eén van de twee poesjes die dit voorjaar geboren werden onder een struik in onze tuin. Toen er ook een nest mussen onder ons (platte!) dak bleek te zitten. En toen alleen Nelly en ik nog wisten van dat andere nieuwe leven. Grote paniek maandag toen Tijgertje en zijn broertje foetsie bleken. Alleen de moeder was er nog. Die stond braaf haar schoteltje brokjes leeg te eten. Meteen verdachten we haar ervan dat ze haar kinderen naar elders had gebracht, om ze daar op eigen benen te laten staan. Maar waar? En het regende! We gingen zoeken en toen we de moeder volgden, kwamen we bij een heg, waarin we de poesjes aantroffen. Opgelucht werden ze tevoorschijn gehaald, geaaid en geknuffeld. Het bleek dat ze via de heg in de schuur van de buren terecht waren gekomen, waar ze een warm en behaaglijk plekje hadden. Terwijl we met de buurvrouw overlegden over het verdere verloop van de kraamperiode, speelde Tijgertje om onze benen. Haar pootjes dragen haar nog maar amper. Maar dat weerhoudt haar er niet van om op onderzoek uit te te gaan. Alleen ik zag dat ze haar snorharen net even te ver in de opening van een rioolput stak. Met een snelle greep voorkwam ik net op tijd een poezendrama en een meervoudig jeugdtrauma. Graag gedaan hoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten