Muggensentiment

Gisterochtend werd ik gewekt door een mug (dat is Urkers voor vlieg). Zo irritant is dat, want het gaat tergend langzaam en als je dan eenmaal zover bent dat je niet meer verder kunt slapen, dan ben je chagrijnig. Dus toen ik tijdens het ontbijt een mug langs mijn bordje zag wandelen, was die zwaar aan de beurt. Noëlle reageerde hysterisch op de fatale klap. Door betraande ogen keek ze me verwijtend aan. Hoe durfde ik?! Nu kun je dit sentiment afschuiven op films als Beemovie en Antz, maar feit was wel dat Nelly en ik verder onze tengels thuis hadden te houden en dat de muggenmepper achter slot en grendel verdween. Totdat Noëlle vanavond met fikse klappen een armada onweersbeestjes te lijf ging. Of ze wel wist dat die beestjes ook gevoel hadden, vroeg ik. Dit waren toch precies dezelfde vliegen die papa eerder zo bruut had vermoord. Alleen waren dit baby's. Sterker nog: pasgeboren, hulpeloze om hun mama huilende baby's. Ze dacht even diep na over mijn woorden en schakelde toen over op zachtjes blazen en vriendelijke woordjes. Humor!