Een fase

Ze heeft 't de laatste tijd niet zo op mij. Al sloof ik me nog zo uit, Anne-Grethe blijft koel. 'Ik hou niet van kussen', zegt ze dan, als ik met getuite lippen op haar af kom. Of: 'Ik vind jou niet leuk.' Ik ken de opvoedkundige bla-bla die hier bijhoort. En ik weet: het is een fase en ze is heus wel verknocht aan me. Maar toch ga ik elke keer een stap harder lopen om haar genegenheid te winnen. Deze week leek het effect te hebben. Ze wilde met me spelen! Hoera! Maar het spel bleek 'gevangenisje' te heten. En ik was de boef... Toen we deze week op de ouderavond in de peuterschool een Sinterklaascadeautje in elkaar moesten knutselen, vlogen de vonken er van af, zo ijverig was ik. Was natuurlijk zinloos, want voor mijn over-creatieve geknutsel krijgt een man met een jurk aan alle credits. Er zit dus niks anders op dan slaafs achter haar aan blijven lopen, hopend op een lieve lach. Ik heb nu al beklag met mijn aanstaande schoonzoon.

Michalmoment

Was ze de eerstgeborene geweest, dan weet ik zeker dat deze weblog barsten zou van de grappige Michalmomen- ten. Maar ze is nu eenmaal de derde en daarom moet ze constant opboksen tegen twee dames die ook niet vies zijn van wat aandacht. Die als het nodig is het gezicht van hun jonge zusje met pen bewerken (klik deze foto maar even aan). Gelukkig leert deze dame op haar beurt al aardig terugvechten en mijdt ze ook het middelpunt van de belangstelling niet. Zo greep ze keihard in toen nichtje Tamar een paar stapjes deed. Ze deed er gauw ook een paar, terwijl ze tot dan toe consequent hulpeloos door haar knieën zakte als papa en mama om stapjes bedelden. Maar, voor ik het vergeet, grappig Michalmoment van vandaag: mijn moeder liet een Sinterklaaspoppetje aan haar zien. 'Wat is dat Michal?' Mevrouw dacht na. Mijn moeder hielp: 'Sint...' Toen ging haar een lichtje branden en zei ze vol overtuiging: 'Maarten.'

Hippe vogel

Ik heb het hier al eens vaker geschreven. Urk op de foto is een prachtig initiatief. De website bevat nu al meer dan veertienduizend foto's. En is nog steeds heerlijk ongestructureerd. Wil je iets vinden, dan moet je zoeken. De afgelopen maanden dacht ik dat het gedaan was met deze site. Er kwam niks meer bij. Tot afgelopen weekend, toen er in één klap een karrenvracht met portretten en trouwfoto's uit eind jaren zestig werd leeg gekieperd. Goed voor weer een verloren uur. Ik kwam onder andere deze hippe vogel tegen. Ik klikte er eerst voorbij, maar toen ging ergens een belletje rinkelen. 'Ik ken die gast ergens van', dacht ik bij mezelf. En dat klopte. Hier nog drie tieners van toen.

De smaak van vroeger

Na anderhalf uur voetbaltraining in de kou gloeiden je bovenbenen en je wangen als straalkachels. De gierende honger in je lijf maakte dat je nog harder van het sportpark naar huis fietste. In mijn herinnering werkte ik na trainen (of krantenlopen) soms wel vijf borden koolmoes weg. Geen fijner gerecht dan deze Urker klassieker om een lege maag mee vol te stouwen. Afgelopen maandag waagde ik de stap en kookte ik voor het eerst zelf een pannetje. Wittekool, uien, melk, havermout, verse worst, speklappen en rookworst door elkaar gehusseld en sudderen maar. Heel gek was dat. Meer dan een uur lang proefde ik zo nu en dan een lepeltje. Maar geen enkele keer herkende ik de smaak van vroeger. Totdat de koolmoes gaar was. Ineens was de pan vol ingrediënten een gerecht geworden. Maar na anderhalf bordje lag de droom in duigen. Dit was het toch net niet. Sommige gerechten moet je misschien alleen nog in herinnering eten. Dan zijn ze het lekkerst.

Eilandgasten

Eén van de leuke kanten aan mijn werk is dat je nog eens ergens komt. Bovenop de vuurtoren van Schiermonnik- oog bijvoorbeeld. Zaterdag zat ik er voor een interview met de Urker vuurtorenwachter. Nelly was ook mee en uiteraard maakten we er een leuke dag van. We hebben het hele eiland verkend (duin, strand, bos, hei, weiland en dorp). Daarna streken we neer in Leeuwarden, waar we sliepen op school, aten bij de Turk en de dag afsloten met een leuke film. De grootste sensatie beleefden we echter de volgende ochtend: We werden uit onszelf wakker. Best leuk voor een keer.