De smaak van vroeger

Na anderhalf uur voetbaltraining in de kou gloeiden je bovenbenen en je wangen als straalkachels. De gierende honger in je lijf maakte dat je nog harder van het sportpark naar huis fietste. In mijn herinnering werkte ik na trainen (of krantenlopen) soms wel vijf borden koolmoes weg. Geen fijner gerecht dan deze Urker klassieker om een lege maag mee vol te stouwen. Afgelopen maandag waagde ik de stap en kookte ik voor het eerst zelf een pannetje. Wittekool, uien, melk, havermout, verse worst, speklappen en rookworst door elkaar gehusseld en sudderen maar. Heel gek was dat. Meer dan een uur lang proefde ik zo nu en dan een lepeltje. Maar geen enkele keer herkende ik de smaak van vroeger. Totdat de koolmoes gaar was. Ineens was de pan vol ingrediënten een gerecht geworden. Maar na anderhalf bordje lag de droom in duigen. Dit was het toch net niet. Sommige gerechten moet je misschien alleen nog in herinnering eten. Dan zijn ze het lekkerst.