De fiets met negen levens

Ze was naamloos, toch hoorde ze er helemaal bij. Ooit was het de Nieuwe Fiets van mijn schoonmoeder. Supertrots was ze op haar trendy Gazelle. Jarenlang reed ze ermee over Urk, totdat de trends haar inhaalden en het gerammel begon. Ze was aan een nieuwe toe en mijn schoonvader kon nog wel een Boxfiets gebruiken. Toen ze ook die functie verloor, werd ze een Weggeeffiets. Nelly ging erop rijden. De tweewieler leerde Nagele kennen en groeide in haar rol als Naar-school-breng-fiets, Snel-om-een-boodschap-fiets en Kinderen-begeleiden-tijdens-fietsen-leren-fiets. Uiteindelijk werd ze ook daarvoor bedankt en sleet ze haar dagen, onzichtbaar en triest, als Achterstraatfiets. Maar ik had medelijden. Gisteren heb ik haar op Marktplaats bevorderd tot Studentenfiets. Vanochtend stond er een boer op de stoep. Hij keek, taxeerde, fietste tien meter en concludeerde: dit is een prima Landfiets. En zo zal onze trouwe Familiefiets haar oude dag slijten op een boerderij bij Bant.

Grasgeur

Over de geuren van pas gemaaid gras huppelt ze door zonnig Nagele. Op weg naar alweer haar vierde schooldag. Eenmaal in de klas veinst ze de weg op haar duimpje te kennen. Ze loopt wat rond en stort zich op onbeheerde Duplo. Zwaaien? Hoeft niet. Huilen? Welnee! Ja gisteren, toen ze onderweg naar school naar een klasgenootje zwaaide en pardoes bovenop een lantaarnpaal knalde. Ja, toen brulde ze om mama, nam ze papa's hoofd in een verbeten beenklem toen die haar toch op het schoolplein neer wilde zetten. Maar vandaag? Vandaag voelt ze zich helemaal thuis bij juf Bettie en juf Annie. Een lieve kus krijgt papa nog wel als afscheid, maar dan is het echt tijd dat hij gaat. Over geuren van pas gemaaid gras zweeft hij naar zijn werk.

Verslag uit de eerste, eh, hand

Lekker klimmen. Vallen! Arm zeer!! Huilen!!! Mama erbij. Nog meer huilen! Huilen, huilen, huilen! Papa erbij. Vingers bewegen, arm optillen, arm draaien, stoppen met huilen. Arm stoten. Auw. Kleurplaat maken. AUW. Liggen en weer opstaan. A.U.W. Slaapje doen. Wakker worden. AUW. Arm niet meer gebruiken. Lekker spelen. TV kijken. Ranja drinken. Auw. Naar huisartsenpost. Chocomelk drinken. Foto maken. Klein scheurtje. Gips erom. Gete jaloers. Tien dagen wachten. Chips. Weer naar huis. Gips af proberen te krijgen. Ranja. Naar bed. Niks aan de hand. Behalve groot wit apparaat. Even wennen. Ranja slapen. Gete maandag voor het eerst naar school. Hoezo timing.

Afzien

Tien jaar geleden trouwden we en vierden we dat badend in luxe in een eenkamerhotel te Zwolle. De afgelopen vijf dagen en vier nachten vierden we dat we er samen een decennium op hebben zitten. Maar deze keer zonder bubbelbad en hemelbed. We fietsten over de Veluwe, van trekkershut naar trekkershut. Zere benen, zadelpijn en lekker afzien dus. Wat was het leuk. Mooi moment: Nelly en ik ploften zaterdagmiddag bekaf neer in een snackbar in Hoenderloo. Maar Nelly, met dikke ogen van de verkoudheid, sprong meteen weer op. Ze zag een verdwaald lieveheersbeestje, vatte dat teder op haar hand en bracht het beestje naar buiten. En daar blies ze het niet gewoonweg van haar hand. Nee, nee. Ze keek om zich heen, vond een mooie, groene plant, liep erheen en zette het op een mooi blaadje. Was dat nu het moment waarop ik weer precies wist waarom ik eind vorige eeuw met Nelly wilde trouwen? Nee, dat had andere redenen. Maar op dat moment wist ik wel heel zeker dat ik destijds een goede keuze heb gemaakt. Een hele goede keuze.

Slaap zacht lief wild zwijn

Onze meiden droomden vannacht van prinsessen en paleizen. Dat kon ook niet anders, want gisteren hadden ze met pake en beppe een prachtige (prinsessen)- dag op Het Loo. Zelf had ik vannacht andere ervaringen. Vroeg, heel vroeg in de ochtend werd ik wakker en vroeg ik mezelf plotseling af wie ook alweer de trainer van Urk 1 was voor de periode Henk Nieuwenhuis en na Hennie Spijkerman. Vraag me alsjeblieft niet waarom, maar plotseling was dit een zeer belangrijke vraag, die me tot de wekker bleef kwellen. Ik kon beredeneren dat het om een gat van vier jaar ging, de periode waarin Urk 1 voor het laatst kampioen werd. Maar ik kwam er niet op. Voor wat betreft de nachten van komende donderdag tot en met maandag verwacht ik dat Nelly en ik als roosjes zullen slapen. We gaan fietsen op de Veluwe. Lekker in de vrije natuur kan het toch niet anders dan dat de slaap je als een fluwelen deken overdekt en meevoert naar onvermoede provincies van Dromenland. Wel hopen natuurlijk dat de broeder op deze foto dan ook slaapt en wel in zijn eigen bedje.
Oh ja, die trainer? Jan ten Hage vanzelf. Hoe kon ik 'm vergeten.