Klaagzangen om bij weg te smelten

Herfst, november, kredietcrisis, griep, malaise, maandag- avond. Het klinkt warempel als een samenvatting van een cd van Morrissey. Niet zo vreemd dus dat Nelly en ik maandagavond in Nijmegen naar een concert van deze aartsmelancholicus gaan. Morrissey bracht Nelly en mij bij elkaar. Zij was verzot op 'm vanwege zijn tekstuele bijstand (tell all my friends, I'don't have too many) op sombere pubermomenten. Ik had gehoord dat zijn band (The Smiths) cool werd bevonden door bands die ik weer cool vond. Zo kon het gebeuren dat ik een cd van Nelly leende en voor het eerst van mijn leven bij haar thuis kwam. Van het een kwam het ander en de rest is geschiedenis. Gek genoeg smelten wij dus helemaal weg bij het gerejemiëer van deze klaagzanger.