Paris

Nelly en ik hebben drie dagen Parijs achter de rug. Als 'embedded journalist en co' in het kielzog van het jubilerende mannenkoor Hallelujah, ontdekten we de lichtstad. Het was bijzonder: ik was nog nooit in Parijs geweest en toch was het een feest van herkenning. Slotritten van de Tour, stukjes Da Vinci Code, Hector Mallot, Je suis, tu es etc. in VWO 2, Herbi en Louis de Funes. Het kwam allemaal samen. Grote verrassing was trouwens het Panthéon, de kathedraal waar Frankrijk haar helden eert. Ondanks een dun laagje geestelijk vernis is 't een heiligdom van de mens, met Voltaire en Rousseau als Petrus en Johannes en de Slinger van Foucault als altaar. Ik kende het van het even fascinerende als gecompliceerde boek van Umberto Eco, maar besefte pas dat de slinger in het Panthéon hing toen ik er oog in oog mee stond. Het kan me mateloos boeien, zulke pracht en praal, maar het deurtje van mijn hart ging later die dag toch pas echt open bij dit. De hardrock van de koormuziek volgens Nelly. Op de foto staat Nelly trouwens te geinen bij de Dôme des Invalides, de laatste rustplaats van Napoleon. Ze steekt echt overal de draak mee...