Lekker lezen

Iedere zomer neem ik me voor om de lange zwoele avonden en de vrije dagen te vullen met lezen. Nooit komt er wat van. Tot dit jaar. De afgelopen weken heb ik me prima vermaakt tussen de boeken. Het begon met In Babylon van Marcel Möring. Sprookjesachtig, prachtig geschreven en spannend. Daarna De Hemel van Hollywood van Leon de Winter, een feest voor iedereen die van deze schrijver houdt en zo uit. Vervolgens weer heel wat anders: Nooit meer slapen van W.F. Hermans. Die boeide me eerst niet zo, maar het was frappant hoe de sfeer van het verhaal uiteindelijk diep doordrong. Toen twee recente boeken. Alleen maar nette mensen van Robert Vuijsje. Lachen, gieren, brullen en tegelijkertijd een scherpe analyse van het Nederland van nu. Tot slot Dorsvloer vol confetti van Franca Treur, het verhaal van een fantasierijk meisje dat opgroeit in een orthodox mannengezin op het Zeeuwse platteland. Zeker geen slecht boek, maar ik had er misschien toch teveel van verwacht. Tussendoor lees ik, voor het tegenwicht, de Christenreis van Bunyan, in een voorloorlogse uitgave en gecombineerd met een bundel meditaties over dat boek van de gergem-dominee Vergunst.

Onbeschrijflijk fris

Citroenlimona- de. 't Zal wel, denk je. Totdat je het geproefd hebt. Het overkwam mij vorig jaar tijdens een weekendje koken uit een Libanees en een Turks kookboek. Het was een simpel recept, dus zo gemaakt. Maar lekker! Eigenlijk onbeschrijflijk hoe fris en verslavend een glas ervan is. Daarom snel het recept, genoeg voor een grote pan vol. Breng een liter water aan de kook en los daarin een pond suiker op. Haal de pan van het gas af en knijp er 8 citroenen boven uit. De schilletjes en pitjes mogen er ook bij. Strooi er wat blaadjes munt door en een klein scheutje oranjebloesemwater (een flesje kost 99 cent bij de Turk). Giet er dan 4 liter koud water bij en zet de pan een nacht in de koelkast. De volgende dag zeven en ijskoud drinken.

Traumaverwerking op z'n Duits

De vakantie in Duitsland speelde zich af onder bloedhete temperaturen, temidden van prachtige natuur, lieflijke dorpjes en begeleid door heerlijk koud bier. En natuurlijk was er die WK-finale, die ik via de ZDF moest bekijken. Voorafgaand aan het duel had de verhuurder er hele analyses op los gelaten. Samen leefden we toe na de wedstrijd en toen bleek dat die voor ons Nederlanders dramatisch was verlopen, was de man ineens zijn tong verloren. De dagen verstreken en zonder Nederlandse media in de buurt sleet het trauma verrassend snel. Op donderdagavond kwam het onderwerp voetbal terloops ter sprake tijdens één van de gesprekken met de verhuurder. 'Ach ja, Fussball, schade', zei de man meelevend. Geen spoor van leedvermaak, nog geen ondeugende twinkeling in zijn ogen. De man leefde echt mee. Sterker nog, ik verdacht de voetballiefhebber ervan dat hij de hele week bewust op zijn tong had gebeten, wetend dat elke vorm van nabeschouwing mijn Oranjehart zou pijnigen. En nu, dagen later, deed hij het onderwerp sussend af, alsof het om een omgevallen glas sap ging. Toch wel beschamend, als je bedenkt hoe wij Nederlanders een vergelijkbaar Duits echec 'gevierd' zouden hebben.

Das Land der ex-Weltmeisters

Nog één nachtje slapen en dan gaan we op vakantie. Na twee zomers in eigen land, is de keuze nu toch weer op het buitenland gevallen. We hebben een huis gehuurd in het piepkleine Ellershausen, in het Ederbergland. Dat is een streek die vastgeplakt ligt aan het Sauerland. We hebben plannen zat voor de komende week. Eerst gaan we natuurlijk luid juichend het hele dorp laten weten dat WE nu eens een keer Weltmeister zijn en de dagen erna gaan we heel schijnheilig Duitser met de Duitsers zijn. Maar of er veel van al die plannen terecht komt, zal ook afhangen van het weer. De voorspellers hebben het over een alles verlammende 34 graden en voor zover ik weet is dat ook bij onze Oosterburen erg heet