Traumaverwerking op z'n Duits

De vakantie in Duitsland speelde zich af onder bloedhete temperaturen, temidden van prachtige natuur, lieflijke dorpjes en begeleid door heerlijk koud bier. En natuurlijk was er die WK-finale, die ik via de ZDF moest bekijken. Voorafgaand aan het duel had de verhuurder er hele analyses op los gelaten. Samen leefden we toe na de wedstrijd en toen bleek dat die voor ons Nederlanders dramatisch was verlopen, was de man ineens zijn tong verloren. De dagen verstreken en zonder Nederlandse media in de buurt sleet het trauma verrassend snel. Op donderdagavond kwam het onderwerp voetbal terloops ter sprake tijdens één van de gesprekken met de verhuurder. 'Ach ja, Fussball, schade', zei de man meelevend. Geen spoor van leedvermaak, nog geen ondeugende twinkeling in zijn ogen. De man leefde echt mee. Sterker nog, ik verdacht de voetballiefhebber ervan dat hij de hele week bewust op zijn tong had gebeten, wetend dat elke vorm van nabeschouwing mijn Oranjehart zou pijnigen. En nu, dagen later, deed hij het onderwerp sussend af, alsof het om een omgevallen glas sap ging. Toch wel beschamend, als je bedenkt hoe wij Nederlanders een vergelijkbaar Duits echec 'gevierd' zouden hebben.