Het is hier geen hotel

Met onze oudste meid hebben we nog het meeste te stellen. Ergens in het weekeinde trekt ze zonder groeten de deur achter zich dicht. Een dag later moeten we van anderen horen dat ze ergens laveloos in een tuintje ligt. 'We houden haar wel in de gaten werd er gezegd.' En wij vonden het prima, want de dagen dat we achter haar aan gingen om madam met zachte hand te bewegen toch vooral weer naar huis te gaan, die zijn geweest. En ja hoor, vanochtend in alle vroegte stond het fuifnummer weer voor de deur. Ze had zo'n dorst dat de melk amper de kans kreeg om in haar kommetje te landen. En op hoge toon verlangde ze kost. Kijk, en daar ligt de grens. Brokken kon ze krijgen. Kost eten we hie niet om zes uur 's ochtends. En laat dat meteen een waarschuwing voor de rest zijn. Het is hier geen Wijk 7, met magnetrons die overuren draaien in de nachtelijke uren en met prakjes kost halverwege de zaterdagmiddag. Of om het nog wat bondiger te stellen (en ik citeer) 'Het is hier geen hotel'.