Bos

Of papa gek geworden was. Reed hij na een bezoek aan de Zwolse markt zomaar richting bos, stopte daar en riep op tot uitstappen. Wist hij niet dat Michal maar korte beentjes heeft. En dat Anne-Grethe struikelgevoelig is? Bleken er heel veel gave paddestoelen in het bos te zijn. En prinsessen op paarden. En bizons. En elfenhaar. En reed hij daarna zomaar naar de McDonalds. Boswandelingen zijn cool.

TV-debuut Noëlle

Ze ging slapen als een gewoon groep 4-kind. Ze werd wakker als een bekende Nederlander. Noëlle was gisteren te zien op SBS 6. Kijk hier naar Hart van Nederland. Het item over Noëlle's school begint op 15:15.

Poep en plasstukje

Op deze plek is in het verleden vaker verslag gedaan van de toenemende zindelijkheid van onze meiden. Deze keer is het de beurt aan Michal. Ze kan, op een enkel ongelukje na, hele dagen droog blijven. Maar, laten we wel wezen: iedereen leert ooit zijn of haar onderste spieren in bedwang te houden. Dus hoe bijzonder is het dat Michal dat nu ook bijna kan? Zeg je over twintig jaar dat ze vroeger zo schattig zindelijk werd? Nee toch? Waarom we er dan zo'n drukte over maken? Simpel: omdat hier een belangrijke stap gezet wordt richting het afscheid van de luiers. 's Ochtends wakker worden met de geur van vers gezette koffie, in plaats van met tot op de draad toe verzadigde bruin-gele luiers. Ooit komt een dag dat huize Bakker luiervrij is. Waarschijnlijk volgt kort daarop een drastische toename van het maandverbandgebruik en zal ik zwijmelend terug denken aan de geurige pakketjes die ik nu nog dagelijks mag uitpakken.

Super(wo)man

Mijn ideale zaterdag: geen verplichtingen en de meiden om me heen. Vorige week was zo'n topdag. Nelly moest een ochtendje soppen in de kerk en dat gaf mij de gelegenheid om mijn nakomelingen los te laten in de Lelystadse Ballorig en te trakteren op een voedzame lunch. Topdag! Deze zaterdag moest Nelly niet soppen maar shoppen en had ik de oppas over Anne-Grethe en Michal. Opnieuw een leuke ochtend, die zonder noemenswaardige strubbelingen verliep. En ook belangrijk: de woonkamer verkeerde nog in min of meer dezelfde staat als waarin Nelly die achtergelaten had. Ook de kleding van de kinderen was nog toonbaar. Eerlijk gezegd was ik er best een beetje trots op dat ik de chaos de baas was gebleven. Maar in blessuretijd ging het alsnog mis. Terwijl ik de voordeur opendeed voor Nelly en Noëlle, vermomde Michal zich in de schuur, met behulp van een marker als (naar eigen zeggen) Superman (zie foto).

Ballenbakterreur

Het jaarlijkse weekendje weg met de Ten Napel Clan was weer een groot succes. We verbleven opnieuw op landgoed Het Loo, waar we ons al aardig thuisvoelen. Vrijdagmiddag, net gearriveerd, ploften zwager Ron en ik neer aan een tafeltje bij de ballenbak. De kluit kinderen verspreidde zich en wij bestelden een versnapering. Komt Anne-Grethe plots op me aanrennen met grote bange ogen. In haar kielzog aan roodharig jochie van niet ouder dan drie. Die stompt mijn dochter met zijn knuistje keihard in haar gezicht en rent verder. Ik blijf verbijsterd achter. Wat moet ik? Het knulletje doormidden hakken? Op zoek gaan naar roodharige volwassenen en die de les lezen? Gelukkig heeft Anne-Grethe alleen last van heel veel schrik. Ondertussen raast De Rode Baron nog als een idioot door de ballenbak. Regelmatig rent er een overstuur kind voorbij, op zoek naar ouderlijke troost. Net als we de oudere leden van onze kinderdelegatie willen vragen om orde op zaken te stellen, zien we hoe de ballenbakterrorist door opa meegesleurd wordt. 'In nou is et of eloepen!' buldert de man (jaartje of 50, crocs aan de voeten, trainingsjasje van Cretier). Mijn zwager kijkt me triomfantelijk aan: 'Dus toch Urkers'.

Wakker worden op niveau

Sinds kort staat er een wekkerradio in onze slaapkamer. Na jarenlang wakker worden met een ijselijk ie-ie-ie-ie, beginnen we nu de dag met muziek. En dan niet zomaar muziek, neenee, Radio 4. Klassieke muziek. De Rolls Royce van het wakker worden. Zo begonnen Nelly en ik afgelopen dinsdag met een stevige discussie. 'Goeiemorgen lekkere, dat is De Notenkraker', zei ze. Ik: 'Lekker geslapen schat? De eerste maten van dit stuk lijken inderdaad op de Notenkraker, maar het is iets totaal anders.' Wakker worden op niveau dus. En vele malen fijner dan: -'Grom (vuilnisbakkenmeur) zet uit dat ding' -'Hmpf (dode vogeltjesstank) doe het zelf'. Eén klein puntje van kritiek nog op ons ontwaken. Misschien, heel misschien, zou het een klein handje helpen als ook ons kroost de liefelijke tonen van Bach, Mozart en Beethoven zou afwachten, alvorens de rust in huize Bakker te verstoren.