Ballenbakterreur

Het jaarlijkse weekendje weg met de Ten Napel Clan was weer een groot succes. We verbleven opnieuw op landgoed Het Loo, waar we ons al aardig thuisvoelen. Vrijdagmiddag, net gearriveerd, ploften zwager Ron en ik neer aan een tafeltje bij de ballenbak. De kluit kinderen verspreidde zich en wij bestelden een versnapering. Komt Anne-Grethe plots op me aanrennen met grote bange ogen. In haar kielzog aan roodharig jochie van niet ouder dan drie. Die stompt mijn dochter met zijn knuistje keihard in haar gezicht en rent verder. Ik blijf verbijsterd achter. Wat moet ik? Het knulletje doormidden hakken? Op zoek gaan naar roodharige volwassenen en die de les lezen? Gelukkig heeft Anne-Grethe alleen last van heel veel schrik. Ondertussen raast De Rode Baron nog als een idioot door de ballenbak. Regelmatig rent er een overstuur kind voorbij, op zoek naar ouderlijke troost. Net als we de oudere leden van onze kinderdelegatie willen vragen om orde op zaken te stellen, zien we hoe de ballenbakterrorist door opa meegesleurd wordt. 'In nou is et of eloepen!' buldert de man (jaartje of 50, crocs aan de voeten, trainingsjasje van Cretier). Mijn zwager kijkt me triomfantelijk aan: 'Dus toch Urkers'.