Circus 2.0

Circus Belly Wien kenden we al. Maar Anne-Grethe nog niet. Aangezien zij nu in de leeftijd is dat een circus een onuitwisbare indruk op haar maakt, was zij gisteravond aan de beurt om mee te gaan. Deze keer zaten we op de eerste rij, vloog het kamelensnot ons zowat om de oren en mocht Anne-Grethe een wortel voeren aan de giraffe. Met een hoofd vol indrukken en een gezicht vol resten suikerspin, keerden we tegen tienen gisteravond huiswaarts. Na haar slaap-lekker-kus duurde het precies elf tellen voordat ze sliep en vandaag was ze lichter ontvlambaar dan benzine. En ik? Ik geniet nog steeds na van een fantastische avond. Want ik heb een circusvoorstelling gezien door de (overigens zeer mooie) ogen van een bijna zesjarige.