Eenhoorn

Na de zomervakantie zit Michal pas écht in groep 1, maar sinds haar vierde verjaardag mag ze al wel elke dag naar De Klimop. Een stap waar ze erg naar uitgezien heeft. En elke dag gaat ze dus met veel plezier naar de juf. Onvoorstelbaar dat wij ook een dochter hebben die zich destijds als een wanhopige drenkeling aan je vastklampte als je haar 's ochtends in de klas afleverde. Michal gaat heerlijk haar eigenwijze gang, al houdt ze grote zus Anne-Grethe wel goed in het vizier. Tot aan de grote vakantie zitten ze nog naast elkaar in de kring, daarna scheiden hun wegen en is het voor Michal wachten op de komst van nichtje Tamar. Michal valt trouwens met de neus in de boter, want op de peuterschool pikte ze het jaarlijkse tripje naar de kinderboerderij nog even mee en bij de kleuters is ze mooi op tijd voor het schoolreisje naar De Voorst. Inmiddels heeft ze al zes keer tegen Nelly gezegd dat ze van de juf zelf een stoelverhoger moet meenemen. Dat komt: de juf heeft dat gezegd en wat de juf zegt is erg belangrijk. Gisteren meldde ze glunderend dat ze nu ook een eigen kluisje en stoeltje heeft. Beiden voorzien van een sticker. Er staat een eenhoorn op (spreek uit als E-norm), zei ze erbij. Anne-Grethe vond het toen wel weer even welletjes met alle poeha: 'Het is geen eenhoorn. Het is een paard.'