Van twee domme lammetjes

Verhaaltjes voor het slapengaan behoren tot mijn papa-takenpakket. Voorlezen doe ik niet. Saai! Nee, ik verzin zelf verhaaltjes. De ene avond worden daarin de hoofdrollen gespeeld door Semjesse en Annegremichal: twee ondernemende types. Denk: Jip&Janneke, Snuf de Hond, Kameleon. Ze maken altijd spannende avonturen mee in het grote bos, het circus of het kasteel, waar hun vriendjes wonen. Op de andere avond is het de beurt aan de twee domme lammetjes, een variant op het aloude verhaal van de Goede Herder. Anne-Grethe en Michal mogen van tevoren altijd steekwoorden aanleveren. Bijvoorbeeld: 'een donker hol' en 'een wilde hond'. Ondanks waarschuwingen werken de twee zich elke keer weer in de nesten en worden ze na de aanval van de leeuw, tijger, krokodil, slager, duizend mieren of wolf (al dan niet in schaapskleren) op het nippertje gered door de herder. Ik ben inmiddels een meester geworden in het opbouwen van de spanning. De lammetjes schuifelen de grot in, snuffelen rond, en... (ik laat mijn stem gevaarlijk stijgen en weer dalen) kuieren nog wat verder, zien lekker eten liggen, en... (weer sijpelt de spanning door in mijn stem) doen hun mond open en... WAAAAH!!!!! Hoe zeker ze ook weten dat de aanval komt, elke keer is het weer onverwacht. Het mooiste is om vlak voor het moment suprême de ademhaling van mijn gespannen meisjes gejaagd tekeer horen gaan. Wel jammer dat ze na zo'n verhaaltje meestal niet voor half tien slapen.