Dus ome Jelle had op zondag- ochtend, na twee biertjes, in een gekke bui zijn neefje Sem wat vrijblijvende tips gegeven over effectief voetballen. Iets over niet altijd het braafste jochie van de klas hoeven zijn, resultaatgericht denken, het randje van het toelaatbare opzoeken. Een week later staan Sem en zijn ploeggenoten met 2-0 voor als een tegenstandertje hem wil passeren. Sem bedenkt zich niet en geeft het joch een ferme duw. Kind valt jammerend neer en iedereen is boos op Sem. 'Wat doe jij nou?' vraagt vader Ron verbluft. 'Dat mocht van ome Jelle', brult Sem, met tranen in zijn ogen. Verbijstering alom. Vanochtend werd ik in de kerk (!) voorafgaand aan de dienst ter verantwoording geroepen door Ron. Ik riep Sem bij me en legde hem uit: duwen mag natuurlijk alleen als niemand het ziet. Met twee grote, serieuze, verbijsterde ogen staarde hij me aan en toen besloot ik dat het mooi geweest was. 'Of speel je liever eerlijk Sem?', vroeg ik hem. 'Ja ome Jelle.' 'Nou doe dat dan maar!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten