Dammergenoeg

Het is me tot op heden niet gelukt om het schaakvirus over te brengen op mijn kroost. Michal en Anne-Grethe willen 's zondags na de kerk heus wel even tien minuten aan het bord zitten. En in de openlucht (zoals hier bij Netl) wil Noëlle ook nog wel even sparren. Maar verder willen ze alleen spelletjes doen waarbij de winkans minimaal 50 % is. Ze lijken mij wel. Dammen. Dat vinden ze tot mijn afgrijzen dan wel weer leuk. Michal en Anne-Grethe kunnen soms heerlijk zitten schuiven en hoogoplopende discussies voeren over (hun) regels. En dan boos op mij worden als ik kom melden dat achteruit schuiven NIET mag. Soms dam ik schoorvoetend een potje mee. Onder het mom: een echte schaker wordt nooit een dammer, maar een dammer misschien wel ooit een schaker.