Het vuistdikke De Schaduw van de Wind stond al sinds begin 2005 in de kast. Af en toe las ik er wat bladzijden uit, maar de tijd die tussen die gelegenheden lag was te groot om het verhaal te doen beklijven. Anderhalve week geleden heb ik het boek toch maar weer ter hand genomen, met het vaste voornemen om nu door te zetten. En dat werkte. Het is een boek dat ouderwets pakkend is. En het is de hype waard, in elk geval meer waard dan de Da Vinci Code. Zafón weet je de sfeer van het Barcelona van de jaren veertig en vijftig pakkend neer te zetten. En daar komt bij dat hij een zeer vakkundig verteller is. Dat het aan het einde wat al te sentimenteel wordt, dat zij hem vergeven. En ergens is het ook wel even lekker dat je in een eind goed al goed sfeer terecht komt, want het is soms bar en boos wat je voorgeschoteld krijgt op de ruim 500 pagina's van deze roman. Al met al zeker een aanrader.
2 opmerkingen:
is dit niet een mooi boek voor Isabel?
absoluut: dit boek druipt van Barcelona. Ze mag het wel lenen.
Een reactie posten