Zaterdagavond heb ik een preekbeurt van dominee Mallan bijgewoond. Dat was in de Gereformeerde Gemeente in Nederland 'Menorah' op Urk. Veel zwaarder bestaat er niet. Ik was daar omdat ik graag eens een streng reformatorische dienst wilde meemaken. En omdat ik het een en ander over Mallan had gelezen. Hij is 80 jaar en al 57 predikant. Als kleuter al raakte hij bekeerd en in bevindelijke kringen staat hij zeer hoog in aanzien. Ik ging er weg met een dubbel gevoel. Aan de ene kant vond ik er wel iets van onthaasting. Werkelijk alles in de dienst gaat kalm en uitvoerig. De tijd staat even stil en dan lijkt 1 uur en 50 minuten nog niet eens zo heel lang voor een dienst. Ook de eerbied voor God en Zijn Woord sprak me aan. En Mallan maakte zeker indruk. Hij is hoogbejaard, loopt moeilijk en maakte aan het begin een broze indruk. Maar eenmaal op stoom, poeh wat een spreker. Vrij persoonlijk ook, niet uit de hoogte, herderlijk. Toch, qua boodschap heb ik er weinig aan gehad. De hel in geuren en kleuren uittekenen: dat is volgens mij niet de weg. Alles is zo benauwd en God is zo ver weg. Dat is niet hoe ik de Heer ken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten