Geox sux

'Geox ademt!' Noëlle zei het vaak. Meestal net nadat ze een commercial van het schoenenmerk had gezien. En altijd op een toon alsof ze de blijde boodschap verkondigde. Geox, zo begreep ik, is een schoenenmerk dat dure maar koele (en coole) producten levert. Komt allemaal door een ingenieus gaatjessysteem in de zool. Noëlle stapt al enige tijd op een paar laarzen van het merk over de wereld. En ik ging afgelopen zomer overstag voor een paar kekke, bowlingbaanachtige, exemplaren. Inmiddels zijn ze alweer met 'de karre' mee. Want, alhoewel het er aanvankelijk op leek dat ik en mijn geliefden van mijn eeuwige 'zweetkakken' waren verlost, sloegen mijn voetporieën ergens deze herfst keihard terug. Binnen een uur na aantrekken, trok er al een muffe, aardachtige, zure mist op vanaf mijn Geoxen. Bovendien was het binnenwerk van de schoenen volkomen aan gort en trok ik bij het aantrekken een dikke scheur in de buitenkant. De ingenieuze gaatjes waren kennelijk dicht en om de gelikte reclamecampagne te bekostigen was duidelijk bezuinigd op materiaal. En op ritsen. Want intussen ben ik met de beide laarsjes (à 9 euro) van Noëlle al bij Tromp Visser geweest. Het enige wat je als consument dan rest is boos een paar nieuwe schoen kopen, plechtig beloven dat je er nooit meer Geox in huis komt en een boze blog schrijven.

Schrik

Schrikken vanochtend toen ik De Stentor opensloeg. Schrikken van mijn eigen hoofd. Nou ja, helemaal schrikken was het eerlijk gezegd niet. Stentor-journalist en vak-idioot/genoot Gerald Meijer had me gisteren na lezing van het winnende verhaal al uitgebreid gemaild. Hij meende zelfs onvolkomenheden te zien in de route die het fastfood in mijn verhaal aflegt. Ik heb een praktijkproef voorgesteld. Maar dat durfde hij weer niet aan. Tja, dan blijkt hoe grote mannen ineens heel klein kunnen zijn.

Smullen

'Behalve drie prijzen reiken we vanavond ook twee eervolle vermeldingen uit.' Het zweet in mijn handen bevroor vrijdagavond terstond. Slecht verliezer als ik ben probeerde ik mezelf er al dagen van te overtuigen dat derde of tweede worden ook leuk is. Het lukte niet. En nu dit. Vijf minuten later was alle leed geleden. Ik had de schrijfwedstrijd van de Flevolandse bibliotheken gewonnen. Supertrots was ik. Maar inmiddels ook wel een beetje verlegen. Want dat ik mijn naam nu op de kabelkrant, op de ene site, de andere en de derde moet tegenkomen, dat vind ik toch wel een beetje te gek. Er is toch ook nog wel echt nieuws? Het leukste aan de vrijdagavond vond ik trouwens onze uitspatting bij de Mac. Mijn lekkere en ik allebei een menuutje op schoot, Led Zep op de radio, raampje open en 200 boekenballen in de pocket.

Vol verwachting

Vrijdagavond moet ik me melden in de Lelystadse bibliotheek. Ik heb meegedaan aan de verhalenwedstrijd in het kader van de campagne Nederland Leest. In de lijn van het actieboek 'De gelukkige klas' moesten er verhalen geschreven worden met als thema 'Uit de school geklapt'. Een vriendelijke bibliotheekmevrouw vertelde me dinsdag via de telefoon dat ik tot de kanshebbers behoor voor een van de drie prijzen: boekenbonnen van 50, 100 of 200 euro. Morgen hoor ik dus of mijn verhaal over een buiten de deur snoepende leraar Nederlands in de prijzen is gevallen, of dat de organisatie op een originele wijze voor klapvee wilde zorgen en ik dus voor Piet Snot met het zweet in mijn naad heb gezeten. In dat laatste geval gaan Nelly en ik via de McDonalds terug naar huis. In het andere geval waarschijnlijk ook. Het verhaal staat trouwens hier.

Modellenwerk. Zwaar werk.

Fotosessie in huize Bakker. De kinderen zijn er zo langzamerhand aan gewend. Achteloos nemen ze hun poses aan en dat is lastig. Want voor een mooie foto ben je niet op zoek naar poses, maar naar echtheid. De mensch in al zijn puurheid. Affijn. Dan moet je dus trucjes proberen. 'Kijk boos. Verdrietig. Blij. Kijk alsof je een flutter in je broek hebt en dat niemand dat weet.' Dat soort dingen. Het werkt voor even met deze modellen. Want voor je het weet zie je de ondeugendheid alweer in de pretlichten opvlammen. Laatste poging dus: 'Kijk alsof je elkaar bent.'