Woorden niet nodig

Vroeger, heel vroeger, toen ik nog zanger in een band was, zong ik meestal maar wat. Als het maar Engels was en goed klonk bij de muziek. Bands waar ik fan van was bewonderde ik ook nooit om hun teksten. Het zou wel heel toevallig zijn, zo redeneerde ik, als hele goede muzikanten tegelijkertijd ook goede dichters waren. En: waarom zou een popster juist een waardevolle visie op het leven moeten hebben? Zonder dat ik er erg in had ging ik met het klimmen der jaren steeds meer bands waarderen die helemaal niet zongen. Explosions in the Sky en Karma to Burn bijvoorbeeld. Of (bijna hetzelfde): Sigur Ros (IJslandse teksten) of Motorpsycho (zo'n vet Noors accent dat het niet meer serieus te nemen is). Een band die het ook heel goed zonder woorden doet, is Mogwai. Ik heb een paar oudere cd's van ze en ontdekte op Youtube een nieuwer nummer. Zo mooi. Luister het maar eens en doe dan hetzelfde spelletje als ik wel eens met Noëlle deed in de auto: vertel na het liedje waar het over ging. Dat levert verrassende verhalen op.