Flitspoppers (2)

Apetrots was ik toen Anne-Grethe vanochtend muisstil (de wilde kreet tijdens de afkondigingen vergeten we voor het gemak) naast me zat in de kerk. Normaal gesproken zit ze in de opvang, maar omdat we deze keer een kerk- en schooldienst hadden, met alle rumoer van dien, besloot ik haar een keer mee te nemen. Tijdens de preek kroop ze lief op mijn schoot, de liedjes zong ze, kijkend op een omgekeerd blaadje, serieus mee en haar kaakjes vermaalden de meegebrachte snoepjes met nauwkeurige precisie. Toen kwam het dankgebed. Ze kroop weer op schoot, maakte het zich gemakkelijk, wachtte op het moment waarop de dominee ruimte liet voor stil gebed en gaf toen, precies toen, een lekkere, rijpe scheet. Vervolgens zong ze weer serieus het Onze Vader mee. Tussen de giechelaanvallen door, deed ik ook een poging.