Boos

Pfff. Wat een etmaal. Dinsdagavond ging ze nog lief slapen, maar een uur later was ze hartstikke ziek. Overgeven, huilen (pijn aan haar oor) en boos. Michal was boos op alles. Boos op haar maaginhoud die naar buiten wilde en die ze dus gewoon weer doorslikte. En dus ook boos op haar flesje. Dat ging niet lang goed, want gisteravond moest ze dus in het ziekenhuis van Lelystad worden opgenomen, vanwege de eerste verschijnselen van uitdroging. Twee zusters een één mama dachten haar daar voor haar 'eigen bestwil (gek woord)' een slangetje door haar neus te proppen. Daar was ze dus ook boos op. Het werd daarom een infuus in haar arm. Na ruim twee zakken vocht besloot ze haar flesje te vergeven. Omdat de koorts daalde, mocht ze vanmiddag weer naar huis van de dokter. Nu ligt ze, goddank, lekker in haar eigen bedje te slapen. Ze is niet meer boos.