Mistebien

Michal heeft een idool. Een vriend voor het leven. Mr. Bean. Haar leventje heeft de laatste weken het alter ego van de Britse komiek Rowan Atkinson onmiskenbaar als middelpunt. Dat komt: mijn moeder heeft er een dvd van. En die stond wel eens op tijdens het oppassen. Dit tot groot genoegen van onze jongste, die geen genoeg kan krijgen van de stuntelige avonturen van deze, in volwasssen ogen, wereldvreemde man. 's Ochtends vraag ze niet of ze naar beppe gaat, maar naar mistebien. Eenmaal op Urk is haar jas nog niet uit of ze vraagt beppe al om mistebien. En als ze 's middags weggaat, zegt ze mistebien als eerste en als laatste gedag. Schiet ze 's nachts een keer wakker, dan hoeven we niet te raden waar ze, half slapend, over zal gaan ratelen: mistebien. Vanmiddag bereikte haar liefde voor dit heerschap een nieuw niveau. Huilend stond ze in haar bedje. Ze moest een dutje doen, maar wilde niet. Sussende woorden hielpen niet. Knuffels evenmin. Pas toen papa aankwam zetten met een lege dvd-hoes was het goed. 'Mistebien!'