Kameraden

Maat Gerrit en ik zijn zaterdagavond naar Feyenoord geweest. Zijn secundaire arbeidsvoorwaarden brachten ons eerder al naar Queens of the Stone Age, de Arena en nu dus naar Rotjeknor. Ik was één keer eerder in de Kuip geweest, bij een concert van Guns 'n Roses. Maar een voetbalwedstrijd is toch echt wat anders. De sfeer, het gezang, de fluitconcerten en de geur van koffie en kroketten. De Kuip is een echt voetbalstadion, zonder grote videoschermen, woonboulevard en betaalkaartensysteem. Het 'Hand in hand kameraden' dat uit de luidsprekers tetterde bracht me weer helemaal terug naar midden jaren tachtig. Ik was elf jaar oud en helemaal bezeten van Feyenoord. Ik kende het adres van aanvoerder Bennie Wijnstekers uit mijn hoofd. En zijn schoenmaat, gewicht, lengte en geboortedatum. Elke wedstrijd volgde ik, misselijk van de zenuwen, via de radio en de gesigneerde spelersfoto's (Tahamata, Troost, Hiele) werden met gepast ontzag behandeld. Zowel van die mannen als van de eens zo gekoesterde foto's heb ik geen idee waar ze nu zijn. Van superspits Peter Houtman weet ik het wel. Die was zaterdagavond stadionspeaker. Ik was weer even een jongetje van elf.