Logeren

Het is meivakantie (waar wisten we vroeger van) en bij vakanties horen specifieke activiteiten. Logeren bijvoorbeeld. Van zondag op maandag hadden we daarom Daniël te gast. Toen de kleintjes op bed lagen, maakten we er een bijzondere avond van. Het Monopolybord kwam op tafel, we dronken thee en hadden het erg gezellig. Maar met een scheef oog hielden Nelly en ik onze neef in de gaten. Want onder zijn stoere oppervlak borrelden de zenuwen over de op handen zijnde slaappartij in een vreemd huis. Dan vroeg hij op stoere, zogenaamd onverschillige toon: 'Zeg eh tante, gaat hier het licht 's nachts ook uit?' En als Nelly dan zo geruststellend mogelijk antwoordde dat er altijd een licht aanbleef, dan haalde hij onverschillig zijn schouders op. Alsof hij desnoods in het aardedonker zou slapen. Uiteindelijk hield Daniël zich kranig. Toch moesten we aantreden voor een flinke huilbui. Van Noëlle welteverstaan. 'Het voelt zo vreemd. Boehoe. Net alsof ík logeer. Boehoe. En dat ik dan heimwee heb. Boehoe. En dat ik dan naar huis wil. Boehoe. Maar ik ben al thuis. Boehoe. Wat moet ik doen? Boehoe.' -Slapen... En dat deden ze tegen een uur of elf, gelukkig.