It is what it is

Mail uit Canada vrijdag. Iemand met een dringend verzoek: de songtekst van 'Swimming like a fish', een liedje dat ik in 1993 schreef voor onze band Mars 85-100. Ik heb geprobeerd om de tekst uit mijn geheugen op te duiken, maar merkte dat de tand des tijds er gaten in geslagen heeft. Telefoon van Urk zaterdag: broer, ga je mee naar Brennels Buiten, optreden van Drive by Wire, stonerrock met zangeres uit Deventer. Best lekkere muziek, die meer verdiende dan vijftien man publiek (waaronder een stomdronken oud-klasgenoot). Het is inmiddels ruim zeven jaar geleden dat ik voor het laatst in een bandje zat en echt missen doe ik het niet. Maar soms vraag ik me af of er niet meer had ingezeten. Als je liedjes zestien jaar na dato nog in hoofden van mensen opduiken, was het niet geheel zonder talent wat je deed, immers. Maar wat ontbrak er dan aan? Uitstraling misschien? Met onze lange haren en norse koppen waren niet bepaald Take That. Zaterdagavond wist ik het zeker: Met een aantrekkelijke zangeres in bloemetjesjurkje waren we wereldberoemd geworden. Of zijn dat dromen van een oude rocker?