Vreemde vogels

Kort na vier uur 's ochtends begint het deze dagen: vogelgefluit. In de stilte van de zeer vroege ochtend is het soms zo'n kabaal dat je eenmaal wakker met moeite weer in slaap komt. Grappig hoe zoiets werkt: het wordt licht en die beesten gaan in de weer. Wij mensen blijven, eigenwijs, nog uren liggen en stommelen 's winters wat af in het donker. Onze dochters staan wat dat betreft dichter bij de natuur. Om zes uur is er tegenwoordig actie. Eerst Michal (ranja, luier, spelen, ranja, grapje, ruzie, huilen, grapje). Dan Anne-Grethe (plassen, spelen, poepen, snot, grapje, tussenin, ruzie, schreeuwen, plassen). En dan Noëlle (mopperend op haar drukke zusjes). En dan vergeet ik bijna nog de ongelooflijke herrie die plastic, Aziatisch speelgoed kan maken. Nelly is een genie, bleek vanochtend. Gisteravond had ze de zonwering voor de ramen van de meidenkamers laten hangen. Vanochtend had ik het genoegen de dames wakker te roepen.