Mooie column

Onze afwasmachine is een bijzonder apparaat. Ondanks dat de diameter van de afvoer, door een constructiefout, niet meer dan 2 à 3 millimeter bedroeg, slaagde het trouwe beestje er bijna drie jaar in om onze vaat elke dag schoon te krijgen. Nou ja, meestal. Soms kleefden de borden nog een beetje of wees een irritant piepje ons op een storing. Na lang knaken (ik ben een kind van mijn vader) werd er zaterdag toch maar een mannetje bijgeroepen. Die keek drie tellen achter het appraat, richtte zich met grote ogen op en vroeg: 'Wie heeft dít geïnstalleerd.' 'Mijn vader', moest ik toen bekennen. En of ik het nu leuk vond of niet: ik moest hem er deze week mee confronteren dat de afvoer een bochtje heeft gemaakt op een plek waar helemaal geen bochtje gemaakt kon worden. Nelly was ervan overtuigd dat hij daarom de afgelopen jaren zo opvallend vaak vroeg: 'Hoe doet je afwasmachinetje het?' Maar hij ontkende en boog beschaamd het hoofd. Mijn moeder had het hele verhaal hoofdschuddend aangehoord en concludeerde: 'Dat wordt weer een mooie column.' Bij deze.