Stille hei

Een verstild beeld noemen ze dit. Mooie meid, in gedachten verzonken, midden op een winterse, net natgeregende hei. Je voelt de stilte haast zoemen. Verwacht elk moment een verrast konijn. Allemaal illusie! Deze meid kijkt alleen maar even om waar de rest van de roversbende blijft. Luid joelend en zingend reduceren ze de kans op wildspotten tot nul. Zo begon Michal zondagmiddag ongeveer op dit moment luidkeels te protesteren tegen de naderende plassen. En even verderop, bij de bosrand, greep Anne-Grethe mijn hand om er samen vandoor te sprinten. Ze schaterde haar typische Sponge Boblachje. Michal bleef zichzelf trouwens de hele wandeling moed inpraten: 'Als we verdwalen, lopen we gewoon achteruit terug naar de auto.' Na een half uurtje keerde de rust weer op de verschrikte hei en was de familie Bakker uitgeraasd.