Knus

Havens worden opvallend vaak beschreven aan de hand van geuren. Teer, olie, hout, vis, zilte zee. Dat soort lekker primaire luchtjes. Dat er ook geluiden bijhoren, weet ik sinds afgelopen weekeinde. Vanwege ons negenjarig huwelijksjubileum had Nelly een nachtje in de Roos van Saron geboekt, aan de Urker haven. We sliepen in de bedsteekamer. Daar lagen we heerlijk knus gelukkig met elkaar te wezen. En buiten gierde de wind. Nee, dat is te zacht uitgedrukt. Buiten, loeide, brulde, smeekte, huilde, juichte, dreigde en lachte de wind door het touwwerk van de boten. Zo moet het vroeger ook geweest zijn als de haven vol botters lag. En op zulke nachten was heel mannelijk Urk dan erg blij met een knus plekje achter moeder de vrouw in de bedstee. Behalve de bedstee bezochten we in de Roos van Saron ook de welnessruimte en genoten we van een fantastisch ontbijt. Echt een aanrader.