Dahaag, dahaag

Kostelijk was het. Onze drie meiden op de bank bij Sinterklaas, die maandag langskwam op mijn werk. Niks geen panische taferelen en weggekruip achter vader of moeder. Dat herinner ik me toch anders van vroeger. Als wij de goedheiligman zagen, draaide onze maag om. Die strenge man uit de boekjes bestond echt!... Tegenwoordig staan ze ermee op (Sinterklaasjournaal) en gaan ze er mee naar bed (schoentje zetten hier of daar). En ze komen hem nogal eens tegen. Sint is dus een goede bekende. Een man die zich anno 2008 trouwens allang niet meer voor het karretje van de machteloze met deportatie dreigende ouder laat spannen. De zak is folklore. Tenminste, als afvoermiddel voor kindertuig. Als aanvoermiddel voor cadeaus en snoep allerminst. Dat weet dit trio drommels goed.