Banden vol met wind

Sinds de aanschaf van een fietsendrager en een fietsatlas is mijn tweewiel- horizon fors verruimd. De afgelopen weken maakte ik de een na de andere adembenemende fietstocht. Door de Mastenbroekerpolder bij Kampen, langs de IJssel bij Wilsum en Zalk, rondom Zwolle (met Nelly). Prachtige tochten zijn het, waarbij je merkt hoe weinig natuur we in ons dagelijkse leven nog maar mee krijgen. Bloesemgeuren, lammetjes in de wei, Rien Poortvlietdoorkijkjes en, verrassend dichtbij de bewoonde wereld, soms totaal verlaten plekjes. Wel zo fijn! Gisteravond was het Zwolse Bos (tussen Hattem en Wapenveld) aan de beurt. Noëlle moest en zou mee. Tussen het klimmen en dalen door, ratelde ze erger dan Maarten Ducrot, Jean Nelissen en Mart Smeets samen. Maar in het zicht van de finish kreeg ze een zware inzinking. Ze remde, stapte af en gaf snotterend te kennen dat ze opgaf. Of ik mama wilde bellen. Subtiel probeerde ik haar duidelijk te maken dat er toch echt maar één manier was om thuis te komen: doorfietsen. Zuchtend en steunend stapte ze weer op. Ze heeft me inmiddels laten weten dat ze volgende keer niet mee hoeft.