Op de avond voor haar eerste spreekbeurt houdt Noëlle generale repetitie. Gewapend met een klederdrachtpop van beppe en een foto van voorouder Dirk van Marretje spreekt ze Nelly en mij toe. We zijn diep onder de indruk van de keurige, vriendelijke toon waarop ze spreekt. En ze probeert echt om niet de hele tijd op haar papiertje te kijken. Het helpt dat ze halverwege de pop ter hand neemt en uit haar hoofd iets vertelt over klederdracht: ,,Dit meisje heeft haar zondagse kleren aan. Vroeger droegen alle vrouwen en meisjes op Urk dit. De gouden knopjes in haar wangen houden het doekje op haar hoofd recht. Dat doekje heet een...eh...een...lulle..."Terwijl ik dit schrijf moet ze haar spreekbeurt al bijna houden. Ik ken mijn Noëlle, ze is nu super zenuwachtig. En ik kan alleen maar hopen dat ze niet elke keer als ze naar die pop kijkt haar papa voor zich ziet, die gisteravond over de grond rolde van het lachen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten