Pepernoten in de oren

Ook in Nagele is de Sint gearriveerd. De meiden waren niet zo erg gecharmeerd van zijn intocht. Pepernoten zagen ze alleen door de lucht vliegen en ze konden zowaar begrijpen dat mama niet wilde dat ze dat snoepgoed van de grond opraapten. En de mijter die haasje repje (briefje via school op vrijdagmiddag) in elkaar was gezet, kreeg een plekje op het podium en dat was dat. Maar verder geen kwaad woord over de goedheiligman. Al die tv-programma's waarin hij dagelijks zijn opwachting maakt, de talloze reclamecampagnes waarvoor hij steeds zonder morren op de foto gaat. De consequente, onophoudelijke terreurcampagne waarin deze bebaarde buitenlander opnieuw het roer stevig in handen heeft. Chapeau! En dat terwijl zijn publiek door alle suiker met de dag onhandelbaarder wordt. De juf van Michal vatte de maand november vorige week, met een zucht, in één zin samen: 'De kinderen hebben pepernoten in de oren'. Maar dan op zondagochtend wakker worden en beneden de uitgelaten, giechel-gilletjes horen van meiden die zojuist ontdekt hebben dat de Pieten ook dit keer niet stilletjes voorbij zijn gelopen. Dat maakt alles weer goed.