Aufstehen papa! Schnell!

Samen met mijn maat zat ik vast in een Amsterdamse Gestapo-gevangenis. Dat zat zo: we waren door een oplettende officier gesnapt tijdens een geheime spionageactie op een Duitsch marineschip. En nu zaten we daar, te wachten op ons einde. Maar in een onbewaakt ogenblik zagen we onze kans schoon. We ontsnapten aan de bewakers. 'Waar gaan we heen?', vroeg mijn maat. 'Naar het eiland Urk', zei ik. 'We pakken de eerste veerboot die kant op en anders proberen we mee te varen met een botter.' Een diepgravende, Freudiaanse analyse van bovenstaande droom heb ik niet nodig. Ik ben er allang uit. Het was weer zo'n nacht. Rest nog wel de psycho-analytische vraag waarom ik Anne-Grethe en Michal nu juist in verband breng met Gestapo-officieren.