De Toverberg

Mijn eerste goede voornemen van dit jaar is ten uitvoer gebracht. Gisteravond heb ik De Toverberg van Thomas Mann uitgelezen. Dik 900 bladzijden en soms onnavolgbaar ingewikkeld geschreven. Toch laat het verhaal zich makkelijk samenvatten: jongeman gaat voor drie weken op bezoek in een sanatorium in de Alpen en blijft er zeven jaar. In die periode vindt zijn inwijding in het leven plaats. Die inwijding lijdt bij tijd en wijle tot lange monologen van zijn twee leermeesters: een humanist en een communistische ex-jezuïet. En dat is zware kost. Gelukkig bevatte het boek ook een nabetrachting, waarin het een en ander nog eens herkauwd wordt. Daarin stond ook dat Thomas Mann gezegd heeft dat iedereen die dit boek ten volle wil doorgronden het minimaal twee keer moet lezen. Ja doei! Ik heb nog een heel mooi boek van Jonathan Safran Foer klaar liggen. Tot slot de hamvraag: Was de Toverberg alle moeite waard? Met enige aarzeling: ja. In de eerste plek omdat de sfeer (mondain kuuroord rond 1910) heel tastbaar wordt. Ten tweede omdat ik vind dat je af en toe iets moet doen wat eigenlijk boven je kunnen ligt, omdat je daar beter van wordt. En in de laatste plek vanwege het einde dat, onverwacht, toch erg mooi en een beetje aangrijpend was.