Gisteravond met broer en maot Gerrit naar Queens of the Stone Age (QotSA) geweest in de Heineken Music Hall. QotSA, dat is ROCK met dikke vette kapitalen, opgericht door Josh Homme, de man achter de allesverzengende stonerrock van Kyuss. Maar goed, die band bestaat al meer dan 12 jaar niet meer en QotSA is zo groot geworden dat ze gisteravond voor 5.500 goed betalende fans stonden te spelen. Onder hen dus drie dertigers (wij) die via connecties bij de Rabobank VIP-kaartjes hadden geregeld. En dat betekent: ontvangen worden door een hostess, oranje polsbandjes om, gratis drinken, gratis uitrijkaart voor de parkeergarage en vanaf een ruim balkon neerzien op het gepeupel en genieten van een overigens strakke show. Maar ergens knaagde er iets. Rockconcerten, dat had toch te maken met tot je enkels in de Lowlandsblubber staan? Waren mijn rockhelden zover afgegleden naar het grote geld? Op de terugweg hadden we het in de auto prima naar onze zin. We praatten over zaken als bijtelling, hypotheken en huizenmarkt. Plotseling wist ik het: we zijn die polsbandjes dubbel en dwars waard. En eerlijk gezegd vond ik het ook bijzonder prettig dat ik vanochtend wakker werd in een schoon bed, met kindergeluid op de achtergrond, in plaats van in een half omgewaaide Lidl-tent met in de ene hoek naar natte sok ruikende kistjes en in de andere hoek een 'klirtjen' spêt, waarvan de lucht je subiet over je nek jaagt.
vrijdag 29 februari 2008
Queens of the Rabo polsbandjes
Gisteravond met broer en maot Gerrit naar Queens of the Stone Age (QotSA) geweest in de Heineken Music Hall. QotSA, dat is ROCK met dikke vette kapitalen, opgericht door Josh Homme, de man achter de allesverzengende stonerrock van Kyuss. Maar goed, die band bestaat al meer dan 12 jaar niet meer en QotSA is zo groot geworden dat ze gisteravond voor 5.500 goed betalende fans stonden te spelen. Onder hen dus drie dertigers (wij) die via connecties bij de Rabobank VIP-kaartjes hadden geregeld. En dat betekent: ontvangen worden door een hostess, oranje polsbandjes om, gratis drinken, gratis uitrijkaart voor de parkeergarage en vanaf een ruim balkon neerzien op het gepeupel en genieten van een overigens strakke show. Maar ergens knaagde er iets. Rockconcerten, dat had toch te maken met tot je enkels in de Lowlandsblubber staan? Waren mijn rockhelden zover afgegleden naar het grote geld? Op de terugweg hadden we het in de auto prima naar onze zin. We praatten over zaken als bijtelling, hypotheken en huizenmarkt. Plotseling wist ik het: we zijn die polsbandjes dubbel en dwars waard. En eerlijk gezegd vond ik het ook bijzonder prettig dat ik vanochtend wakker werd in een schoon bed, met kindergeluid op de achtergrond, in plaats van in een half omgewaaide Lidl-tent met in de ene hoek naar natte sok ruikende kistjes en in de andere hoek een 'klirtjen' spêt, waarvan de lucht je subiet over je nek jaagt.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
vond je dat ook toen noelle iets verdachts tussen haar billen vond en dat per ongeluk liet vallen tussen de schonen lakens aan jouw kant van het bed vanochtend?
Een reactie posten