Gegroet

De ene week denk ik: waar moet ik in vredesnaam een blog over schrijven. En dan heb je een week waarin het ene onderwerp over het andere heen buitelt. Ik kan het hebben over Michal die als een kogel zo snel achter een wagentje loopt. Of over die gekke droom van vannacht, waarin ik het voor elkaar kreeg om de auto te parkeren op een metershoge stoep voor een grachtenpand. Of toch maar een stukje tikken over dat gave boek van Geert Mak dat ik net uit heb. Of over de brute nieuwe cd van The Spirit That Guides Us. Nee, als ik echt moest kiezen, dan ging het over Nelly, die gisteren ja gezegd heeft tegen de rol van Maria in de kerstmusical van onze kerk. Maar ja, één probleem, zo'n blog ga ik natuurlijk nooit vol krijgen zonder flauwe grapjes. En dat zou, ehhh, flauw zijn. Bovendien verdienen zowel de moeder Gods als de moeder van mijn kinderen meer respect. Vandaar dat de blog hier eindigt. Ave.