Als ik op een verder vrije middag foto's moet maken voor de krant, neem ik graag één van mijn meiden mee. Noëlle's ogen gaan nog glimmen bij de gedachte aan strooptochten langs snoeprijke babyfoto-adresjes. Een tijdje geleden mocht Michal ook een keer mee. 'Een foto van een ondertekening op het gemeentehuis en verder niks' was me verteld. Het bleek een persbijeenkomst van een half uur. Tussen een man of acht, strak in 't pak, zat ik me daar aardig ongemakkelijk te voelen. Michal (zie foto) had trouwens nergens last van en smikkelde haar taartje heerlijk op. Gisteren moest ik weer een foto maken. We reden ergens halverwege Urk, toen ik voorzichtig begon aan een lesje 'Hoe-verdient-papa-centjes':-Wat gaan we doen Michal?
-Werken.
-En wat is papa's werk?
-Taart eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten